15 sierpnia obchodzimy święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny zwane także świętem Matki Boskiej Zielnej. Zgodnie z tradycją, która została zapoczątkowana już w VII wieku, podczas liturgii święci się zioła, kwiaty, zboża, warzywa i owoce. Do kościoła wierni przynoszą specjalnie przygotowane bukiety, które w zależności od regionu, nazywane są równianką, kępką, zielem, ograbką lub rózgą ograbkową.
„Na Wniebowzięcie zakończone żęcie” – tak mówi przysłowie, co oznacza, że święto jest zwyczajowym terminem zakończenia żniw. Dary ziemi przynoszone do kościołów są wyrazem hołdu składanego Matce Bożej w dniu Jej święta.
Poświęconemu bukietowi przypisuje się różne właściwości. Najważniejsze to chronienie upraw przed szkodnikami. Natomiast w czasie choroby, wykruszane zeń zioła, które zalewało się wrzątkiem, miały zapewnić powrót do zdrowia. Sporządzano z nich też specjalne kąpiele oraz okadzano domostwa, ludzi i zwierzęta gospodarskie.
Dawniej wierzono, że wyjęta z bukietu makówka zapewni płaczącemu dziecku spokojny sen, zaś wedle niektórych obrzędów funeralnych kępka włożona do łóżka konającego skróci jego cierpienia, a umiejscowiona w trumnie pod głową zmarłego da wieczne spoczywanie.
Obecnie Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny rozpoczyna dożynki.
Anna Stanisławska 14.08.2012
źródło: Ogrodowska B., „Zwyczaje, obrzędy i tradycje w Polsce”
fot.ethnomuseum.pl